1. |
Navel Gazing
07:12
|
|
||
|
Έχει μπει ο διάβολος μέσα μου και το μυαλό μου είναι σβούρα.
Γυρνάω σαν τρελός γύρω από ένα μαυρισμένο ήλιο.
Θυμάμαι παλιές δόξες και θρηνώ.
Ακρωτηριάζω χέρια, πόδια και κουτρουβαλώ.
Είμαι μια μικρή μπαλίτσα τόση δα.
Πάρε με στα χέρια σου και πέτα με στον τοίχο.
Σπάω σαν αυγό, το κέλυφος λεπτό.
Το αίμα μου σε δισκοπότηρο το πίνεις και υποφέρεις.
Πόσο πολύ σε μισώ, ανθρώπινο είδος.
Ηλίθιο στη βάση σου, μίζερο, ελάχιστο.
Ανοίγω τα μάτια και πνίγομαι από σε.
Με ακούς;
Το στόμα μου φράζει, πήζει το σάλιο και ξεραίνομαι.
Άνοιξέ μου να μπω, σε μια πύλη είμαι μπροστά.
Κέρβεροι πολλοί φυλάνε.
Νεκρός περπατώ και παρασιτώ.
Γελάω, φωνάζω, πονώ και θρηνώ, υμνώ τη βλακεία, τον κόσμο ποθώ.
|
||||
2. |
Monde De Mensonges
12:16
|
|
||
|
Πουθενά.
Η αίσθηση του ωραίου πεθαίνει καθημερινά.
Η αίσθηση του ωραίου πεθαίνει, μαχαιρώνεται, βιάζεται...
Καθημερινά.
Γιατι η ζωή, με ρώτησες, πεθαίνει;
Απάντηση σου δίνω, γαμημένη.
Στην αυλή σου τριγυρνούν, να σε δουν αποσκοπούν.
Συζητούν και σε φλερτάρουν, το εγώ σου διαβάλλουν.
Και μου είπες μια φορά, πόσα έχετε κοινά.
Κάθε ξόμπλι, κάθε πλέμπα, συμπληρώνει τα χαμένα.
Μα θα έρθει η στιγμή που η πτώση θα συμβεί.
Τότε θα με θυμηθείς, ό,τι είχαμε εμείς.
Τότε θα με θυμηθείς και θα θες να κρεμαστείς.
Γιατί υπάρχει μόνο μια εξήγηση σωστή.
Πάει κάπως έτσι.
Τη γαμιόλα ύπαρξη απεχθάνομαι.
Πνοή θανάτου στο σβέρκο αισθάνομαι.
Μια φορά και έναν καιρό,
σε έναν τόπο σκιερό.
Με το χάρο συζητούσα,
και να σμίξουμε ποθούσα.
Κλάψαμε κι οι δυο μαζί,
για την ίδια αφορμή.
Ο καθείς τη βαρεμάρα,
που την έχουμε κατάρα.
Στο τοπίο των σκιών σου,
μέσα σε σωρούς νεκρών σου.
Λήθη σε αναζητώ.
Τέλος ύπαρξης ποθώ.
|
||||
3. |
Vágy A Lobotómia
12:20
|
|
||
|
Τους βολβούς σου να σου σκίζει.
Κόψε ώτα, κόψε γλώσσα, σπάσε τα φτερά και σώπα.
Σου προσφέρω το κρεβάτι, δυστυχώς δεν έχω αγάπη.
Την αηδία κουβαλώ, μόνο λήθη προσκυνώ.
Τι προσωπικότητα φόρεσες απόψε;
Τις φλέβες με μαχαίρι κόψε.
Ρούφα πνεύμα αλλουνού.
Ανασφάλειες του νου.
Την ύπαρξή σου οικτίρω.
Γυάλινο κόσμο εξεγείρω.
Σας σιχαίνομαι, γελώ.
Τον εαυτό μου τιμωρώ.
Ομώς οι στιγμές περνούν.
Οι ρυτίδες δεν αργούν.
Κι η ανασφάλεια που ζεις.
Θα σου "πει" να κρεμαστείς.
Σε λυπάμαι, σε μισώ.
Τον εαυτό μου τιμωρώ.
Σκάλα χτίζω από γυαλί.
|
||||
Holt Greece
Practice of the dark arts through noise and chants.
Members:
Mr. J. - Noise
Mr. S. - Chants
If you like Holt, you may also like:
Everyday Exotic
by Slow Reels (Ian Hawgood and James Murray)
The experimental ambient duo of Ian Hawgood and James Murray complement downtempo beats with meditative electro-acoustic textures.
go to album
The gorgeously minimalist “boat” blends long, sustained major chords with the sound of lapping waves.
go to album
if all will be lost
by Maps and Diagrams
Drift away on the soothing ambient music of Maps and Diagrams, with compositions that land on the tuneful side of drone.
go to album
Re-Cartographies
by Luis Miehlich
A combination of looping, spacial effects, and modular synthesis turns modern classical sounds into submerged, haunting ambient.
go to album
Serene ambient music that evokes guided meditation through the use of phase-shifting melodies, droning bass, and gauzy synth textures.
go to album
This Chicago (where else?) post-rock group builds wafting atmospheric ambient out of slow drums and a shimmering churn of droning guitars.
go to album
Waves of Now
by Steve Roach & Robert Rich
Recorded before a live audience, these compositions leverage the strengths of two ambient masters into a hypnotic 18-track set.
go to album
